دوربین پولاروید برای اولین بار توسط ادوین لند فیزیکدان آمریکایی در سال 1948 طراحی و روانه بازار شد. قابلیت این دوربین ها این است که بلافاصله بعد از عکسبرداری نسخه چاپی عکس را پرینت کرده و تحویل شما می دهد.
شیوه کارکرد و ظهور فیلم در دوربین‌های پولاروید بدین‌گونه است که فیلم از میان دو غلتک عبور می‌کند و هم‌زمان ماده ظهور فیلم روی آن پخش می‌شود.
ادوین لند ایده اش از اختراع چنین دوربینی این بود که همه افراد جامعه دوربینی داشته باشند که هر زمان خواستند به راحتی با آن عکس بگیرند و آن عکس را به راحتی چاپ نمایند که البته در اوایل کار عکاسی با دوربین های پولاروید به این راحتی ها نبود به این دلیل که شخص ابتدا با استفاده از یک نورسنج، شدت نور محیط را اندازه بگیرد و سپس با توجه به شدت نور، زمان نوردهی را روی عدسی دوربین تنظیم کند. بعد عدسی را روی سوژه تنظیم می‌کردند و عکس می‌گرفتند و سپس عکاس دکمه‌ای را می‌زد و صفحه بزرگی را از پشت دوربین خارج میکرد تا صفحه‌های مثبت (اسلاید) و منفی (نگاتیو) را روی هم قرار دهد و داروی چاپ روی صفحه پخش شود. پس از گذشت مدت زمانی مشخص عکس چاپ میشد و عکاس با باز کردن دریچه‌ای از پشت دوربین صفحه‌های مثبت و منفی را از یکدیگر جدا میکرد.
اولین دوربین پولارویدی ادوین لند که در سال ۱۹۴۸ عرضه شد که حدودا دو کیلوگرم وزن داشت که برای یک دوربین عکاسی بسیار وزن زیادی است .
اما بعد از گذشت 12 سال و با آغاز سال 1960 میلادی شرکت پولاروید فیلم های پیشرفته تری روانه بازار کرد که فرایند چاپ عکس پولاروید را راحت تر کرده بود و چاپ عکس بدون دخالت عکاس انجام می شد و همه کار ها خودکار انجام میشد که در نتیجه عکس ها کیفیت خیلی بهتری نسبت به گذشته داشتند.
شرکت پولاروید حتی دوربین‌های غول آسایی تولید کرد که عکس‌ها را در ابعاد ۵۰ در ۶۰ سانتی‌متر چاپ میکرد و بعضاً در آتلیه‌های عکاسی کاربرد داشت.
تا اینکه بالاخره مدل SX-70 از راه رسید، مدلی که همه دوربین‌های پولاروید را با آن می‌شناسند و با طراحی منحصر به فرد جابجایی را بسیار آسان میکرد. یکی از بزرگترین مشکلات شیمیایی سر راه تولید SX-70 مات کننده یا Opacifier بود؛ کار این ماده در حقیقت این بود که از تأثیر نور بر روی برخی قسمت‌های عکس جلوگیری کند تا شکل مورد نظر بر روی آن ظاهر شود.
کریستوفر بونانوس در کتاب جالب خود تحت عنوان INSTANT, the Story of Polaroid صحنه‌ای را در سال ۱۹۷۰ میلادی توصیف می‌کند که در آن ادوین لند مخترع دوربین پولاروید آینده عکاسی را پیشگویی می‌کند و می گوید :
دوربینی که به اندازه عینک یا مدادتان از آن استفاده خواهید کرد. بسیار راحت خواهد بود، نشانه بگیرید، عکس بگیرید و مشاهده کنید. هیچ چیز مکانیکی بین شما و عکستان وجود نخواهد داشت. حرکت به سادگی درآوردن کیف پول از جیب کتتان، بالا گرفتن آن و فشردن یک دکمه خواهد بود.
ادوین لند معتقد بود باید به مردم چیزی را نشان دهید که که تاکنون اصلاً نمی‌دانستند آن را می‌خواهد اما وقتی با آن آشنا شدند نتوانند در مقابل وسوسه داشتنش مقاومت کنند.
او برای اینکه مردم را وسوسه کند تا محصولاتش را خریداری کنند همه ساله کنفرانس هایی برگزار می کرد تا دوربین های جدید ساخت شرکت پولاروید را معرفی کند و تمامی حضار را با قابلیت های جذاب و شگفت انگیز محصولاتش رو به رو میکرد و زمانی که از سن پایین می‌آمده همه دوست داشتند یکی از این دوربین‌های جدید را داشته باشند.
وقتی سر و کله دوربین‌های دیجیتال پیدا شد کم کم دوربین‌های پولاروید به زیرزمین و انباری خانه‌ها تبعید شدند و با مرگ ادوین لند شرکت پولاروید نیز تقریباً برشکسته شد به طوری که تا سال ۲۰۰۱ سه بار مالکیت این شرکت دست به دست چرخید و توقف تولید فیلم‌های عکاسی در سال ۲۰۰۸ را می‌توان پایانی برای پولاروید تلقی کرد.
عکس هاي فوري اين دوربين در بسياري از آلبوم هاي خانوادگي حضور دارد و خاطرات زندگي بسياري از افراد قرن بيستمي را اين دوربين ها به تصوير کشيده است. پس از اعلام بازنشستگي دوربين عکاسي فوري پولارويد توليد فيلم هاي مخصوص اين دوربين نيز زير بار سنگين رقابت با دوربين هاي ديجيتال متوقف شد.
